hoe denken onze ouderen?

We hebben aan een van onze oudere leden gevraagd om zijn inzicht te geven in de manier waarop er tegenwoordig wordt omgegaan met mensen op leeftijd. Het resultaat is een eyeopener. Hier volgt zijn relaas.

Ouderen verdienen meer dan een kostenplaatje

Wanneer er over ouderenbeleid wordt gesproken, valt al snel het woord kosten: kosten voor zorg, voor verblijf en voor infrastructuur. Maar goed beleid gaat verder dan dat. Het moet ook de ouderen in onze samenleving waarderen en hun positie versterken. Net zoals iedereen recht heeft op respect, geldt dat zeker voor de generatie die ons land heeft opgebouwd. Toch vraagt dit vaak een flinke oefening in empathie.

Eenzaamheid: een groeiend probleem

Eenzaamheid onder ouderen wordt een steeds groter maatschappelijk probleem. Onze levensomstandigheden veranderen snel: families zijn kleiner en wonen verder uit elkaar, vrienden verouderen mee en hebben zelf zorg nodig, verenigingen verliezen hun verbindende kracht, buurten worden anoniemer en de parochie vervult nauwelijks nog haar vroegere rol.

Ondersteuning thuis: gewaardeerd maar niet altijd vanzelfsprekend

De gemeenschap investeert terecht in ondersteuning om senioren zo lang mogelijk zelfstandig te laten wonen. Huishoudelijke hulp en diensten aan huis worden sterk gewaardeerd en functioneren doorgaans goed. Ook digitale inclusie krijgt aandacht, maar vergt vaak verplaatsingen die voor veel ouderen moeilijk zijn. Voor wie nog leerde schrijven met griffel en lei is de digitale wereld een hele uitdaging — vaak voelt het als een karwei.

Mobiliteit: een onderschat obstakel

Naarmate lichamelijke beperkingen toenemen, trekken ouderen zich noodgedwongen meer terug. Mobiliteit wordt een probleem: niet alleen voor hun veiligheid, maar ook voor hun sociale contacten. Wie zich vrij kan verplaatsen, beseft vaak niet wat een luxe dat is. Bij openbare werken, evenementen en dagelijkse voorzieningen wordt nog te weinig rekening gehouden met mensen die moeilijk ergens geraken of niet even kunnen uitrusten.

Verplaatsingen om noodzakelijke afspraken na te komen of om boodschappen te doen, vragen steeds vaker om hulp. Hier wringt het schoentje: deze hulp is niet altijd beschikbaar of toegankelijk.

Vrijwilligers: onmisbare schakels

Gelukkig kunnen veel ouderen rekenen op vrijwilligers die zich belangeloos inzetten. Vooral op het vlak van mobiliteitvervullen zij een onmisbare rol. Voor veel senioren is elke verplaatsing een uitdaging: naar de dokter, de apotheek, de winkel of een activiteit. Zonder de hulp van deze vrijwilligers zouden talloze ouderen geïsoleerd raken.

Toch wordt precies die cruciale bijdrage vaak onvoldoende erkend door de bevoegde instanties. Mobiliteitsvrijwilligers zijn een essentieel onderdeel van het welzijn van onze ouderen, maar krijgen niet altijd de aandacht en waardering die ze verdienen.

Het beleid vergeet soms dat deze mensen niet zomaar uitvoerders van een taak zijn. Ze worden hier tenslotte niet voor betaald. Ze zijn vooral ambassadeurs van een warme en zorgzame samenleving, een maatschappij die begrijpt wat vergrijzing betekent en haar ouderen niet in de steek wil laten.

Deze vrijwilligers verdienen dan ook ons diepste respect.